Met een waar genoegen stellen wij jullie voor aan de DiësCie van ’22-’23. Dit jaar zullen wij met veel plezier de 33e verjaardag van Sociëtas voor jullie organiseren.

We beginnen met onze voorzitter Lynn. Lynn is gepromoveerd van acquisitie naar voorzitter. Weg van dat ze af en toe niet zo zin heeft in “dat vergaderen” doet ze dat top. Alles wordt altijd netjes gepland en afgesproken, deels voor eigen veiligheid. Helaas heeft Lynn alleen een beetje moeite met de data, we vergaderen nogal vaak in het verleden. Verder heeft Lynn haar zaakjes goed voor elkaar. Behalve dan die ene keer dat ze haar schoonouders soort van voor het eerst ging ontmoeten, toen ging ze over haar nek. Gelukkig hebben zij dat nooit doorgehad dus daar hebben we het verder niet over. Wat verder leuk is aan Lynn is de combinatie van haar humor en intelligentie wat zorgt voor een leuke woordenschat. Spartaans moeten afzien, een medium-lauw frietje verorberen, het kan allemaal in het woordenboek van Lynn. Ook leuk om te vermelden is dat een drankje er altijd wel ingaat. Op haar tiende begon Lynn met het drinken van wijn in de kerk onder toeziend oog van alle andere kerkgangers. Wij vinden dit persoonlijk een beetje aan de jonge kant, maar het overkomt je. Jammer wel dat ze soms de club wordt uitgezet doordat ze te veel Antoon aanvraagt. Overal met Lynn aan het hoofd komen wij het jaar goed door.

Ilse ‘pingpongblaas’ Schooljan brengt dit jaar als secretaris de vergaderingen in kaart. En alhoewel de vergaderingen regelmatig worden onderbroken door (zelf ingelaste) plaspauzes, weet ze met haar droge, doelgerichte teksten zeer vermakelijke notulen te schrijven. Wat u verder over Ilse moet weten is dat ze in een kleptomaan verandert zodra er enige vorm van alcohol in het spel is. Niet alleen shotglaasjes, maar gehele bierglazen verdwijnen dan in haar kleine schoudertasje. Wanneer je bij haar thuis iets te drinken neemt, krijg je er gratis een verhaal bij over hoe en wanneer, ze aan het glas is gekomen. Verder reikt Ilse haar topografische kennis niet verder dan Oost-Groningen. Wanneer je Beerta en Scheemda door elkaar haalt zijn de rapen gaar, maar over de Nederlandse grens is Ilse zelf het spoor bijster. Zo heeft ze jaren gedacht dat Luxemburg en Transsylvanië niet-bestaande gebieden waren (sprookjes). Ook in Scandinavië weet ze geen land aan te wijzen. Topokennis voegt toch niks toe aan onze commissie, het schrijven van notulen onder invloed daarentegen wél. Gelukkig blijft Ilse altijd zichzelf onder het genot van een drankje, zelfs tequila heeft geen invloed op haar gezichtsuitdrukking. Het is in lijn met Ilse haar nuchtere karakter, waarbij ze in combinatie met droge en scherpe humor, een top commissiegenoot is.

Dan komen we aan bij onze penny Emma. Met haar ‘creatief boekhouden’ was Emma vorig jaar ook al penningmeester van de Diës, en dat ging haar hartstikke goed af. Wat Emma dit jaar ook nog een keertje doet, is de premaster. Ze is namelijk niet met alle cijfertjes goed, want statistiek was een minder groot succes. Emma heeft een volle kledingkast ter grootte van een klein dorp, en daarom heeft zij afgelopen jaar besloten om een jaar lang geen kleding meer te kopen. Dit is haar gelukt, en om dit te vieren heeft ze op het eerste moment dat het weer mocht gelijk een heleboel nieuwe kleding gekocht. Emma’s kledingkast kan gezien worden als een klein probleem, maar wat er tegenover staat is dat ze altijd erg goed gekleed de deur uitgaat. Daarnaast houdt Emma wel van een drankje: biertjes, rode wijn, (flessen) amaretto, het gaat er allemaal in. Om dit te compenseren kookt Emma graag gezonde avondmaaltijden. Als het avondeten aan andere Diësleden wordt overgelaten, hoor je Emma gegarandeerd een opmerking maken over hoeveelheid groente die erin zit, of eigenlijk ontbreekt.

Het roasten van commissiegenoten is sowieso een hobby van Emma, ‘met je beukbek’ (wat betekent dit überhaupt eigenlijk?). Gelukkig weten we dat Emma een hele lieve meid is, en een superleuke commissiegenoot.

Aankomend jaar is het alweer het tweede jaar dat Rutger lid is van de dies. De verwachtingen liggen daarom erg hoog. Maar eerst natuurlijk even voorstellen voor wie hem nog niet kent. Rutger is deel van het acquisitieteam waardoor het deels zijn verantwoordelijkheid wordt om geld bij elkaar te sprokkelen. Op persoonlijk vlak is geld geen onderwerp waar Rutger zich druk over maakt. In de zin van; zijn laptop stamt uit het jaar 0 en zijn goedkope telefoon passt alles wat hij zegt direct door naar de FBI. Zijn motto is dan ook ‘zolang het nog werkt, hoef ik geen nieuwe’. Waar hij wel vaak genoeg nieuwe van heeft gekocht is neusdruppels want hier was/is Rutger aan verslaafd. Deze gebruikt hij vooral wanneer hij als een kasplant in zijn bed ligt na teveel jagermeister (z’n fav) te hebben gedronken. Ook laat hij dan zijn huisgenoten die aan het werk zijn lopen om ibu voor hem te halen. We vermoeden dat dit soort dagen nog geregeld voor gaan komen dit jaar. We hopen dat Rutger zijn schouder dan wel in de kom kan blijven aangezien dit het afgelopen jaar een moeilijke opgave bleek.

Dit jaar hebben wij tevens twee nieuwe aanwinsten. Ons eerste nieuwe aanwinst is Eline (of Eline Pien) die de taak van acquisitie gaat uitvoeren! Ook is ze onze minister van de duurzaamheid. Deze bierhater (we werken er nog aan) komt uit het verre Nieuw Heeten, helaas heeft ze hier een ontzettende grafhekel aan. Het is dus maar goed dat ze een kamer in Groningen heeft. Ze heeft echter wel een haat-liefde verhouding met een van haar huisgenoten, namelijk Milo de kat. Deze kitten terroriseert haar namelijk al sinds het moment dat ze er woont. Dit houdt niet in dat ze andere dieren wel leuk vindt, ze heeft eigenlijk gewoon een hekel aan elk dier, en dan met name de enge hond in haar flat die haar zonder toestemming likt in de lift.  Daarnaast is Eline een ontzettend leuke nuchtere meid, die soms per ongeluk iets te snel haar mening geeft, zie je toch maar weer dat ze van het platteland komt. In de weekenden gaat ze niet uit, want Eline heeft als een van de weinigen wel een ruggengraat! Ze is daarom ook vaak in de plaatselijke bakkerij te vinden waar ze alle cakejes op en top voor de etalage maakt. Hiernaast schijnt het dat ze een ramp achter het stuur is die lak heeft aan de verkeersregels, maar gelukkig zijn de afstanden vanaf haar flatje in Vinkhuizen nog te overzien, waardoor ze dit nog kan fietsen.

Tenslotte komen we aan bij Benjamin. Benjamin zal het acquisitieteam gaan versterken. Naast de acquisitiefunctie is hij tevens benoemd tot hoofd commissiebattle, dit jaar willen we namelijk graag winnen. Hij is de jongste van de groep en maakt de rest ook graag uit voor boomers, ondanks dat de generatiekloof niet erg groot is. Als je Benjamin beter wil leren kennen moet je voorbereid zijn op het feit dat hij waarschijnlijk al jaren nagedacht heeft over zijn antwoord op kennismakingsvragen. Waar de meeste mensen antwoorden met een simpel antwoord als vogel of kat op de vraag welk dier zij zouden willen zijn, kwam Benjamin aanzetten met een golden retriever in een streng republikeins huis in Amerika. Zijn redenatie was dat je dan erg vertroeteld wordt. Geef toe wie wil dat nou niet? Benjamin is zelf ook erg zorgzaam. Hij vraagt altijd hoe het met iedereen gaat. Als het dan minder gaat zal hij je vertroetelen alsof je een golden retriever bent. Dit alles doet hij in stijl. Benjamin zijn outfits zijn namelijk altijd on point. Slechte eigenschappen heeft hij niet, behalve dan hij dat fan is van Kanye West zijn muziek. We hopen dat Benjamin het commissiejaar door zal komen zonder hierom gecancelled te worden. Wij hebben er zin in en geloven erin dat het een top jaar zal worden!